Uprawnienia do kierowania wózkiem jezdniowym.
Według aktualnie obowiązujących regulacji prawnych pracodawca nie ma obowiązku ponownego wysyłania pracownika na egzamin sprawdzający i szkolenie dające możliwość uzyskania uprawnień do kierowania wózkami jezdniowymi na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, gdy ten sam pracownik posiada zagraniczne uprawnienia w tym zakresie.
Kwestię ważności w Polsce uprawnienia do kierowania zdobytego za granicą reguluje ustawa z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. 2016 poz. 65). Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, uznanie kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodów regulowanych lub działalności, o których jest mowa w dyrektywie 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz. Urz. UE L 255 z 30.09.2005, str. 22 z późn. zm.) przysługuje obywatelom, którzy odpowiednie kwalifikacje zawodowe nabyli w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej oraz w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), będącymi stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Przepisy te dotyczą nie tylko obywateli polskich i obywateli państw członkowskich, ale również członków ich rodzin oraz cudzoziemców i obywateli państw trzecich (ze stosownymi uwarunkowaniami).
Ustawa o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej w art. 5 pkt. 4 definiuje zawód regulowany jako zespół czynności zawodowych, których wykonywanie uzależnia się od posiadania właściwych dla przepisów regulacyjnych formalnych kwalifikacji wymaganych do wykonywania tych czynności zawodowych oraz gdy jest to wymagane, od spełnienia innych warunków zawartych w tych przepisach. Zgodnie z art. 9 ust. 1 nabyte w państwach członkowskich UE kwalifikacje zawodowe mają charakter zaświadczenia potwierdzającego posiadane kompetencje. Do uznania kwalifikacji wystarczy posiadanie ich na poziomie pierwszym. Art. 18 ust 6. podaje, iż zaświadczenie może przybierać formę dokumentu wydanego przez upoważnioną do tego instytucję, które poświadcza jedną z następujących możliwości:
- ukończenie istotnego dla wykonywanego zawodu regulowanego kształcenia bądź szkolenia;
- zdanie specjalistycznego egzaminu, który nie był poprzedzony kształceniem;
- wykonywanie w określonym państwie członkowskim w pełnym wymiarze czasu pracy (lub odpowiednio dłużej w niepełnym wymiarze czasu) zawodu przez trzy lata w okresie ostatnich dziesięciu lat.
Dokumenty potwierdzające kompetencje nie muszą zawierać danych dotyczących zgodności określonych programów szkolenia.
